Dante: ‘De vulgari eloquentia’

Sed quia unamquanque doctrinam oportet non probare, sed suum aperire subiectum, ut sciatur quid sit super quod illa versatur, dicimus, celeriter actendentes, quod vulgarem locutionem appellamus eam qua infantes assuefiunt ab assistentibus cum primitus distinguere voces incipiunt; vel, quod brevius dici potest, vulgarem locutionem asserimus quam sine omni regola nutricem imitantes accipimus.

Est et inde alia locutio secondaria nobis, quam Romani gramaticam vocaverunt. Hanc quidem secundariam Greci habent et alii, sed non omnes: ad habitum vero huius pauci perveniunt, quia non nisi per spatium temporis et studii assiduitatem regulamur et doctrinamur in illa.

Harum quoque duarum nobilior est vulgaris: tum quia prima fuit humano generi usitata; tum quia totus orbis ipsa perfruitur, licet in diversas prolationes et vocabula sit divisa; tum quia naturalis est nobis, cum illa potius artificialis existat.

Dante Alighieri: De vulgari eloquentia, liber primus, I, 2~4 ; circa 1303 (del. J.L. Mendívil Giró et J.C. Moreno Cabrera: «¿Qué es una lengua? Biología, historia y cultura en el lenguaje humano» apud Panorama actual de la ciencia del lenguaje. Primer sexenio de Zaragoza Lingüística ; Zaragoza : PUZ, 2016; tra. M. Gil Esteve et M. Rovira Soler ; Madrid : Palas Atenea, 1997)

Tu publicidad






Banner 3
Aquí tu publicidad
Sitio web

Otras noticias

Ir al contenido